EINDE VAN ALARMTOESTAND

Het goede nieuws van het einde van de alarmtoestand

“Ons rechtssysteem heeft voldoende mechanismen, geschikt voor deze fase van de pandemie en minder schadelijk voor de grondrechten”, zegt de minister van Justitie.

Covid-19 & Alarmtoestand in Spanje

Het einde van de alarmtoestand is goed nieuws. Het betekent dat het ergste deel van de pandemie voorbij is en dat uitzonderlijkheid niet langer essentieel is.

Nog maar 14 maanden geleden veranderde ons leven. Geconfronteerd met een ongekende bedreiging voor de gezondheid, nam de regering de zeer moeilijke beslissing om in het hele land een alarmtoestand af te kondigen, waarbij de grondrechten om infecties te voorkomen werden beperkt. We hebben zeer moeilijke maanden achter de rug, met ondraaglijke cijfers en een instorting van de gezondheid. En de regering is zich bewust van de enorme kosten die de beperkingen voor de burgers hebben gehad. Een kostenpost in de vorm van een economische en emotionele crisis die we als samenleving hebben aangenomen om een ​​hoger goed te behouden: ons leven en onze gezondheid.

Ondanks de brute kritiek die is ontvangen, twijfelen weinigen er vandaag aan dat het de juiste beslissing was om gebruik te maken van de uitzonderlijkheid die door de grondwet is toegestaan. Een jaar geleden, met zeer gecompliceerde epidemiologische gegevens, deed de oppositieleider de alarmtoestand af als een “juridische en grondwettelijke afwijking” en negeerde hij dat het alle betrokken autoriteiten effectieve juridische instrumenten ter beschikking stelde om het virus te bestrijden.

Helaas heeft de oppositie in al die maanden altijd tegen gespeeld; de pandemie als een kans voor een permanente politieke aanval. Zelfs nu, met een heel andere gezondheidssituatie. Maar de onverantwoordelijkheid en ontrouw van de oppositie ontslaat de regering niet van haar verantwoordelijkheid. Het uitzonderingsrecht mag alleen bestaan ​​zolang het absoluut noodzakelijk is. Zo snel mogelijk is het de plicht van een democratische regering om ervoor te zorgen dat burgers en openbare machten weer normaal worden. In feite heeft de Raad van Europa al opgeroepen om noodsituaties zo min mogelijk te laten voortduren.

We hebben al 28% van de bevolking met minstens één dosis van het vaccin, en meer dan 80% van onze ouderen. Gemeenschappen zoals Valencia zijn al een week zonder sterfgevallen als gevolg van COVID-19 en vele anderen laten ook gunstige trends zien. Het is goed nieuws dat de pandemie aan het afnemen is, en we kunnen beetje bij beetje terugkeren naar die langverwachte normaliteit.

Maar het einde van het uitzonderingsrecht betekent niet het einde van de beperkingen, helemaal niet. De dreiging van het virus blijft bestaan. Daarom moeten de autoriteiten blijven optreden en moet het publiek zich verantwoordelijk gedragen. Ons rechtssysteem heeft hiervoor voldoende mechanismen, passend bij de fase van de pandemie waarin we ons bevinden en minder schadelijk voor de grondrechten. Deze normaliteit houdt in dat de autoriteiten opnieuw, uit alarm, hun bevoegdheden op het gebied van de volksgezondheid uitoefenen. We hebben een algemene wet over volksgezondheid, een over speciale sanitaire maatregelen en een andere over nationale veiligheid. Zelfs lokale besturen hebben nuttige instrumenten voor preventie. En waar het nodig is om bepalingen aan te nemen die de grondrechten beperken, moet rechterlijke toestemming worden verkregen. Dat is het huidige systeem in ons land.

Deze procedure, waarvoor sommigen vandaag kritiek uiten op de regering, werd in 2000, tijdens de regering van Aznar, opgenomen in onze wet van administratieve jurisdictie. Met andere woorden, het is al meer dan twee decennia van kracht. In deze jaren waren de contentieuze-administratieve rechters belast met het al dan niet toestaan ​​van maatregelen op het gebied van grondrechten. Met dit model worden we bijvoorbeeld geconfronteerd met de ebolacrisis en de periode na de eerste alarmtoestand bij deze pandemie. En niemand twijfelde aan de grondwettigheid van de procedure, en er werd ook niet gezegd dat de strijd tegen de pandemie werd vervolgd.

Binnen dit kader heeft de regering twee dingen gedaan. Enerzijds was de gerechtelijke machtigingsprocedure afgelopen september al hervormd om de bevoegdheid toe te kennen aan de hogere rechtbanken en aan de nationale rechtbank wanneer de ontvangers van de sanitaire maatregelen niet individueel waren geïdentificeerd. Deze hervorming werd destijds verwelkomd en is logisch, aangezien de territoriale jurisdictie van de gerechtelijke autoriteit overeenkomt met die van de gezondheidsautoriteit die deze maatregelen gewoonlijk aanneemt, de regionale overheid. De tweede nieuwigheid die we hebben geïntroduceerd, in het onlangs goedgekeurde koninklijk besluit wet 8/2021, is een specifiek beroep, zodat het hooggerechtshof de beslissingen van elke hogere rechtbank kan herzien. Het was een eis van de presidenten van deze rechtbanken en een noodzakelijke maatregel zodat de hoogste gerechtelijke autoriteit in het land de criteria kan verenigen die worden gebruikt om de sanitaire maatregelen te bekrachtigen of te weigeren. Met deze aanpassingen begrijpt de regering dat het wettelijk kader toereikend is om de pandemie in de huidige fase te bestrijden. Het is een flexibel en gegarandeerd kader dat de gezondheidsautoriteiten in staat stelt de nodige beslissingen en maatregelen aan te passen aan elke territoriale situatie. En het moeten de rechters zijn die het evenredigheidsoordeel uitvoeren als het nodig is om beperkende maatregelen op het gebied van rechten te nemen.

Dat is de normale werking van onze rechtsstaat en degenen die juridische hervormingen voorstellen om die controle te vermijden, hebben eenvoudigweg ons constitutionele ontwerp niet begrepen. Het is ook redelijk dat, als de criteria verschillen, het onze hoge rechtbank is die de gemeenschappelijke richtlijn voor het hele land vaststelt. Wie zou het anders doen? Als uit hun resoluties de behoefte aan aanvullende juridische wijzigingen naar voren komt, zullen deze uiteraard worden bestudeerd en aan de rechtbanken worden voorgesteld.

Ten slotte hebben de autonome regeringen altijd de mogelijkheid om voor hun grondgebied, met de reikwijdte die zij beschouwen, de staat van alarm op te vragen. Het is een mogelijkheid die specifiek in onze wetgeving is voorzien en die de centrale overheid al heeft toegezegd te ondersteunen. Daarom zijn er geen rechters die regeren, noch afstand doen van verantwoordelijkheden of afstand doen van de autonome regeringen. Al met al is het gewoon goed nieuws. We verlaten de uitzonderlijkheid, omdat de gezondheidssituatie het toelaat, en we keren terug naar “het gewone”.

COVID-19 MAATREGELEN IN DE COMUNIDAD VALENCIANA

• Het binnenkomen en verlaten van de Valenciaanse Gemeenschap is toegestaan
• Beperkte mobiliteit van 00 tot 06 uur.
• Bars & Restaurants tot 23.30 uur met 50% van de totale capaciteit binnen, met 10p / tafel max.
• Vergaderingen in openbare en privéruimten worden uitgebreid tot maximaal 10 personen.

Informatie gevonden op El Pais.